Widzisz przed sobą ogromny las. Chociaż drzewa, które dostrzegasz, nie są najwyższymi jakie istnieją, masz pewność, że jeśli wejdziesz głębiej, natrafisz w końcu na naprawdę ogromne okazy. Puszcza rozciąga się po horyzont, kryjąc wiele tajemnic. Patrzysz na przeróżne motyle latające w powietrzu, wyglądające jakby zapraszały cię do podejścia bliżej. Obserwujesz je z fascynacją, zapominając o dziwnych właściwościach lasu. Przechodząc obok drzew rosnących na skraju, czujesz na sobie wzrok ptaków, będących mieszkańcami okolicznych gałęzi. Przypominają ci się historie o tym miejscu, jakoby starożytny krąg druidów miał tu swą siedzibę i miejsca kultu. Wyraźnie pamiętasz jak jakiś oszalały wieśniak wybiegłszy z lasu krzyczał, że zwierzęta służą druidom za szpiegów i ochronę. Odganiasz od siebie tę myśl. Przecież nie jesteś tu żeby sprawiać kłopoty. Im dalej wchodzisz tym szybciej zaczynają zanikać polany. Rzadko rosnące drzewa zamieniają się w zbitą warstwę pni, która nie pozwala dalej przejść. Przez liście przedziera się coraz mniej światła, jednak nie zapalasz pochodni. Drzewa wyglądają jakby specjalnie kierowały cię w jakieś miejsce, choć nie dostrzegasz, aby jakiekolwiek się poruszyło. Poszycie jest już tak gęste, że z trudem dajesz radę cicho się poruszać, a bezszelestne chodzenie graniczy z cudem. Wreszcie drzewa się rozstępują, ukazując znacznych rozmiarów polanę, skąpaną w bladych promieniach słońca. Drzewa osiągają tu nawet 50 metrów wysokości, a w centrum dostrzegasz wielki, kamienny krąg. Dziewięć ośmiometrowych skał ustawionych wokół kamiennego bloku na kształt ołtarza, tworzą razem mistyczną budowlę o średnicy parudziesięciu metrów. Każdy kamień pokryty jest dziwnymi runami, których nie jesteś w stanie zidentyfikować. Mijając krąg, ruszasz dalej. Z każdą minutą drzewa stają się większe i bardziej złowrogie. Gdyby nie latające ogniki, nie dałoby się zauważyć własnego nosa. Z ksiąg spisanych przez sławnych druidów wiesz, że dalej znajduje się serce lasu, nad którym nikt nie panuje. Żaden śmiałek jeszcze tam nie dotarł. A przynajmniej żaden nie powrócił. Teraz należy zawrócić. Przecież nie pójdziesz w nieznane. A może jednak? Z zastanowienia wyrywa cię ptasi trel. Szybko orientujesz się, że nadal stoisz przed wejściem do lasu, gapiąc się na motyle. Nie trzeba było zapominać, że ta puszcza słynie z zauraczania wędrowców, zmuszając ich do wejścia i nie pozwalając wyjść. Postaw sobie pytanie: Czy odważysz się wejść?

Stoisz na zielonej trawie, obserwując otoczenie. Wokół ciebie biegają małe zwierzątka, a w oddali dostrzegasz stado jeleni, które prawdopodobnie wybiegły z lasu Garrant. Przed tobą rozciąga się wielka równina, gdzieniegdzie tylko zniekształcona pagórkami. Szerokie pasy trawy pokrywające płaskowyż odbijają światło, nadając okolicy interesujący blask. Widzisz drogę prowadzącą do miasta, choć nie jesteś w stanie dojrzeć skąd biegnie. Zauważasz ślady Entów zamieszkujących te okolice. W niektórych pagórkach Hobbity wykopały sobie domki które zamieszkują podczas pory letniej kiedy na dworze jest ciepło. Ziemia na której stoisz nie jest zwykłą równiną. To właśnie tutaj Asterius Velle stoczył zaciętą walkę ze swoim bratem Scythe. Często przychodzą tutaj dzieci bawiąc się, że są prawdziwymi wojownikami i walczą w obronie Falshire.

Polana Jednorożców nazwę zawdzięcza tym mitycznym stworzeniom, które w dawnych czasach licznie odwiedzały to miejsce. Dziś nie ma po nich żadnego śladu, choć w mieście regularnie pojawia się ktoś twierdzący, że właśnie widział jednorożca. Obecność tych istot odcisnęła swe piętno na okolicy. Drzewa stały się większe i mocniejsze, a ziemię pokryły krzewy o dziwnych owocach, które podobno mają magiczne właściwości, chociaż nikt nie był w stanie tego udowodnić. Można tu też znaleźć szczątki ludzi, którzy zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach.Raz w roku na tę polanę przylatują pegazy w poszukiwaniu pokarmu, zjadają one dziwne owoce z magicznych krzewów. Uczęszczją tutaj też centaury które zamieszkują Las Garrant.Wszystkie zawierzęta zamieszkujace Falshire umieją również jednorożce umieją mówić.Na środku polanu jest małe jeziorko z którego jednorożce piją wodę i dzięki temu ma właściwości lecznicze.Nocą na polanie latają różne nocne wróżki zwane "Nocnicami" i Świetliste Nimfy które swoim blaskiem oświetlają całą polanę...

Stoisz przed ogromnym zamkiem z czterema wieżami. Leży on w samym centrum wielkiego miasta Stingard. Dziwi Cię jedna rzecz, "Dlaczego do zamku nie prowadzą żadne schody?". Czyżby jego właściciel umiał latać? Po chwili namysłu przypominasz sobie, że ów zamek jest siedzibą Króla Falshire, który jest Aniołem.Wyobrażasz sobie, że wchodzisz do zamku. Stoisz w długim korytarzu ozdabianego złotymi, naściennymi malowidłami przedstawiającymi jakąś bitwę. Kiedy dochodzisz do końca korytarzu, widzisz srebrne wrota średniej wielkości prowadzące do Sali Balowej. Dalej są schody prowadzące do najwyższej wieży, Siedziby Króla.Kilka sekudn później idziesz krętymi schodami coraz wyżej w górę. Kiedy docierasz do celu i otwierasz cięrzkie, stalowe drzwi, wchodzisz do niedużego, okrągłego pomieszczenia. Obok okna stoi stalowy teleskop. W centrum pokoju stoi biórko z dziesiątkami map układu gwiezdnego i zawoji z jakimiś zapiskami w nieznanym Ci języku. Obejrzawszy cały pokój wychodzisz i po chwili znajdujesz się w ogromnej sali przez którą biegnie długi, prostokątny stół okryty białym obrusem. Na ścianach rozwieszonę są złote świeczniki z płonącymi świecami.Na końcu stołu stoi krzesło bardzo różniące się od innych.I znowu dziwna siła przenosi Cię w całkiem inne miejsce.Znajdujesz się w okrągłej sali otoczonej posągami rycerzy i wojowników.Jest tutaj jeden mały stolik na którym leżą dwie srebrne szpady treningowe.Nagle znów stoisz poza zamkiem wpatrując się w jego największą wieżę...Czy wnętrze jast tak wspaniałe jak sobie wyobrażasz?...